Avontuurlijk vliegen
“Mam, deze vraag komt misschien als een schok voor je, maar…” Zo begon ik vanochtend een WhatsApp’je naar m’n moeder. Mijn moeder beantwoordde mijn vraag met smileys die huilden van het lachen, terwijl mijn vraag eigenlijk helemaal niet zo raar was. Ik stelde mijn moeder namelijk de vraag waar zij altijd zulke goedkope vliegtickets boekt als ze naar Spanje gaat. Een doodnormale vraag, maar niet als je weet dat ik enorme vliegangst heb.
Het begon een tijdje terug, op Valentijnsdag toen ik gezellig bij Nina was. Zij vertelde vol enthousiasme dat ze misschien voor vier maanden naar Bali gaat voor school. Ze liet wat foto’s zien, en ik vond het fantastisch! Daar wilde ik ook heen, ik wilde haar daar opzoeken als ze daar heen zou gaan! Er was alleen één probleempje: Vliegen is absoluut niets voor een angsthaas zoals ik, helemaal niet als de reis 16 (!) uur duurt, want zo lang doe je er ongeveer over om naar Bali te gaan. Maar goed, ik zag het helemaal voor me. Ik zou naar Bali gaan en daarna naar Australië, want dat ligt er praktisch naast.
Ik had voor mezelf besloten dat ik me zou aanmelden voor een cursus tegen vliegangst en daarna naar Bali en Australië zou vliegen, ik had alles al uitgestippeld. Per dag vervaagde het idee steeds een beetje, maar het vliegen bleef door mijn hoofd spoken. Ik dacht er elke dag aan, ik droomde er ook heel veel over. Dit resulteerde erin dat ik bijna dagelijks googelde op ‘vliegangst’, ‘vliegtuigen’, ‘turbulentie’, noem zo maar op. Ik mag bijna zelf de cockpit in om te vliegen, zo veel informatie heb ik gelezen over vliegen en vliegtuigen, maar ook over de opleiding en keuringen van piloten. Eigenlijk stelde al deze informatie mij best wel gerust. Ik besprak dit rustig met Milan, en het leek hem dan meteen wel een goed idee om onze geplande vakantie in maart naar Wenen niet met de auto, maar met het vliegtuig te doen.
Ik heb daar gisteren de hele dag over nagedacht en vanochtend ook. Vanochtend was daar het moment dat ik dacht ‘Fok deze shit, we gaan gewoon met het vliegtuig!’ En daarom had ik de expertise van mijn moeder nodig. Zij vliegt zo’n twee keer per jaar met een vriendin naar Spanje en heeft altijd supergoedkope tickets. En Milan en ik nu ook.
Eerlijk is eerlijk, ik knijp ‘m nu al wel een beetje. Het idee dat ik 21 maart in het vliegtuig moet stappen en in een voor mij beklemmende toestand in zo’n toestel moet zitten, de controle geheel uit handen moet geven en mij op duizenden meters hoog bevind en dus geen kant op kan, stelt mij allesbehalve gerust. Maar hey, het is ‘maar’ 1 uur en 50 minuten vliegen in plaats van 10 uur rijden.
We vliegen met een Oostenrijkse maatschappij, Austrian Airlines, en ik heb natuurlijk meteen even research gedaan. Het laatste dodelijke ongeluk met deze luchtvaartmaatschappij was in 1960, waarbij 26 van de 31 inzittenden omkwamen. Verder is er ooit een bom onder een toestel van deze maatschappij geplaatst welke een gat in de romp van het vliegtuig blies, maar de piloot wist het vliegtuig zonder moeite aan de grond te brengen en ging er niemand dood. Ook is er een keer een toestel van deze maatschappij gekaapt, maar ook dit keer werd het toestel netjes aan de grond gezet en ging niemand dood. In 2004 crashte een vliegtuig van Austrian Airlines in de sneeuw vlakbij de landingsplaats, omdat de motor het begaf door bevriezing (HUH?!?). Het hele vliegtuig naar de klote, maar er raakten maar drie mensen lichtgewond en ging er wederom niemand dood. Avontuurlijke maatschappij, dus. Dat is alleen maar een voorteken dat dit avontuur voor ons ook goed afloopt, toch?
